Op een moment
dat ik een boodschapper nodig had
Liep ik naar buiten waar vlak voor mij twee rode libellen neerstreken
De een vloog snel weg De ander bleef geduldig zitten
Haar kleine hoofdje Met de grote glanzende ogen Heen en weer bewegend Alsof ze mij gebaarde Naderbij te komen
Heel voorzichtig bewoog ik zo dichtbij haar dat ik het kunstig geweven net van haar vleugels moeiteloos kon waarnemen
Zo waren wij een lang moment in verwondering samen en reikten elkaar de hand
Een verbond sluitend voor het diepgaande innerlijke werk dat komen gaat
Niet wetende waar en wanneer het eindigt
De Bosuil, 8 september 2019
Comments